Fikirleri,düşünce dünyası ,fıtratı ki hatta bedeni başka oluyor.Ama içinde bazı şeyler sanki hayata yanında getirmiş gibi hep içinde kalıyor.Vazgeçmiyoruz!Ne kadar acı çeksek de, dayanamasakda, özlemekten vazgeçemiyoruz.Ben evimizden uzakda anneannemde bir gece kaldığımızda dahi evinin kokusunu özleyen bir çocuktum.Ama şimdilerde nereye ait olduğum tam olarak belli değil ve özlemlerim bölünerek arttı.Öyle çok şeyi özlemeye başladım ki!En çokta Onu... Yaklaşık olarak 128 gün oldu gideli,e bu demek oluyor ki gelmesine neredeyse 27 gün kaldı.Ama ilginç bir duygu özlem, ki bu kalbinizi adadığınız yol arkadaşınızsa mesele dahada vahim bir hal alıyor.Özlem, anlam değiştiriyor da "O" oluyor sanki, kalabalıkta dahada yalnızlaşıyor da kimsesiz kalıyor gibi,mutluluk "O" olmadan hakkınız değilmiş gibi,etrafta unuttuğu eşyalar onun kokusunu taşıyormuş da "O" yanınızdaymış gibi,"O"nu hatırlatan her şey etrafınıza toplanmış da sırf ağlamaklı olun, sırf "O"nu hatırlayın diye denk geliyormuş gibi,gibi,gibi...
Gibileri uzatabiliriz,ama ben bugün bir kere daha şükrettim.Yalnız olmadığıma...
Ve yanında okurken iyi gider Tık
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder